وب سایت تازه ادوین کشیش آبنوس

دوستان عزیز

این وب لاگ به وب سایت ادوین کشیش آبنوس منتقل شده است.

از این پرس برای دریافت نوشته های تازه، به وب سایت زیر بروید

 

ww.edwinabnous.com

وب سایت تازه من

دوستان عزیز و علاقمندان الهیات مسیحی و همراهان گرامی

 

وب سایت تازه من که از لینک زیر قابل بازدید است، به تازگی راه افتاده است.

از شما دعوت می کنم که دروس تازه مرا از این وب سایت دنبال نمایید

www.edwinabnous.com

دعای خداوند(ربانی)

دوستان عزیز

کتاب دعای خداوند (ربانی): نگاهی عمیقتر بر متی ۶: ۹ تا ۱۳ به تازگی منشتر شده است.

امیدوارم از این کتاب بهره ببرید.

برای خرید این کتاب، لطفآ بر روی لینک زیر کلیک کنید:

وب سایت مرکز الهیات مسیحی ایرانی

از شما دعوت می کنم از وب سایت مرکز الهیات مسیحی ایرانی بازدید نمایید

http://www.iranianctc.com

همکاری

مایل هستم از همه عزیزانی که با دعاها و حمایت های خودشان به من این فرصت را دادند که در سال گذشته، ۸۰ ساعت درس تهیه کنم، تشکر نمایم.

اگر مایل بودید تا در تهیه منابع درسی که آنها را به شکل صوتی در اختیار علاقمندان قرار خواهم داد، مرا یاری نمایید، می توانید از لینک زییر دیدن فرمایید

 

https://www.amazon.com/gp/registry/wishlist/2ZDX9CLPGLJ3V/ref=nav_wishlist_lists_1

 

در فیض و برکت مسیح باشید

 

ادوین

پارساشمردگی : آدم و مسیح – بخش دوم

نیم نگاهی به قبل

بحثی را که هفتۀ گذشته آغاز کردیم در باب پارسا شمردگی و کار مسیح بود؛ در آن بحث، در حال بررسی این مطلب بودیم که آدم آخر، یعنی مسیح، کاری را که به عهدۀ آدم بود به کمال رساند و در اطاعت زندگی کرد، و آنچه را به او سپرده شده بود به انجام رسانید و در نتیجه عادل شد.

آموزه پارساشمردگی: آدم و مسیح: قسمت اول

نگاهی به قبل

در دروسی که پیشتر داشتیم به عهد اعمال نگاه کردیم و اینکه چطور آدم نتوانست این عهد را نگاه دارد؛ آدم قرار بود تا مفاد این عهد را به جا آورد؛ زمین را با تصویر و انعکاس ذات خدا پُر سازد، باغ عدن را گسترش دهد و نظارت و حکمرانی خودش را با امانت انجام دهد.

او قرار بود تا این کارها را به جا آورده، در انجام آنها مطیع باشد؛ این اطاعت هم در خصوص انجام کارهایی بود که به او سپرده شده بود و هم کارهایی که قرار نبود انجام دهد، یعنی خوردن میوۀ درخت معرفت نیک و بد. آدم قرار بود در شش روز کار کند و در روز هفتم وارد سبت خداوند گردد، نوبر و نمونۀ آرامی خداوندی که او نیز باید در نهایت وارد آن گردد و نتیجۀ اعمال خودش را که در حقیقت، همان ورود به آرامی و شالوم خداوند بود به دست آورد.

پارساشمردگی: عهد اعمال – بخش سوم

آنچه پیشتر گفتیم

هفتۀ گذشته، به وجود عهد در کتاب پیدایش پرداختیم و اگر درسها را دنبال کرده باشید، دیدید که در پی سرنخها و دلایل کتاب مقدسی بودیم که به وجود عهد در کتاب پیدایش بین خدا و آدم دلالت می کند. خواهش می کنم این دروس را دنبال کنید چون اینها دروسی بنیادی هستند که چشم انداز کلیسای انجیلی را از کتاب مقدس تعریف می کنند؛ من مایل هستم در طی این دروس، نقشۀ فدیۀ برای بشر، از ابعاد گوناگونش برای شما باز شود.

پارساشمردگی: عهد اعمال – بخش دوم

آنچه گذشت…

بحثی که در جلسۀ گذشته شروع کردیم این بود که آموزۀ پارساشمردگی که آموزه ای اساسی و بنیادی در ایمان مسیحی است، با آموزۀ عهد چه ارتباطی دارد؟

اگر درس جلسۀ پیش را دنبال کرده باشید، گفتیم که برای بررسی این مبحث باید نخست مفهوم عهد را در کتاب مقدس درک کنیم و برای این کار، اول عهد را تعریف کردیم و گفتیم که قرار است به دو عهد مهم، یعنی عهد اعمال و عهد فیض نگاه کنیم و بعد از اینکه این دو را تعریف کردیم و ارتباط شان را با هم مشخص کردیم، برگردیم و جایگاه آموزۀ پارساشمردگی را در رابطه با عهد، واکاوی کنیم.

پارساشمردگی: عهد اعمال – بخش اول

اساس فهم ما از پارساشمردگی، روی شخص عیسی مسیح است. آموزۀ پارساشمردگی روی عمل و زندگی و مرگ و قیام عیسی مسیح بنا شده است.

امروز می خواهیم لنز دوربین را کمی دورتر ببریم و به ارتباط آموزۀ پارساشمردگی با عهد، نگاهی بیندازیم.

کتاب مقدس از دو آدم صحبت می کند؛ آدم اول و آدم آخر.

پارساشمردگی و زنجیرۀ نجات

آنچه گذشت:

در چهار ماه گذشته، به بررسی آموزه های مختلف مرتبط به نجات پرداختیم و از جوانب گوناگون رستگاری الهی را که کار خداست وارسی کردیم. به مسائل اساسی در این مسیر نظری داشتیم. به تعریف ارادۀ انسان پرداختیم. به آموزۀ حاکمیت الهی نگاهی داشتیم؛ ارتباط این دو را بررسی کرده، به گناه اولیه رسیدیم؛ خاستگاه کتاب مقدسی و تعریف الهیاتی آن را توضیح دادیم. بعد به آموزۀ گزینش الهی نگاهی انداخته، آیات مربوط بدان را تفسیر کردیم؛ اعتراضات به آن را پاسخ داده، تولد تازه را وارسی نمودیم. در ادامه به آموزۀ پارساشمردگی رسیدیم و الان بیشتر از یک ماه است که روی این آموزه توقف کرده، از زوایای گوناگون آن را تفتیش می کنیم.

پارساشمردگی: اهمیت و مرکزیت این آموزه – بخش دوم

چرا ادامه می دهیم؟

جلسۀ امروز، ادامۀ گفتگوی ما در باب آموزۀ پارساشمردگی است. اگر از من بپرسید که چرا هنوز در این خصوص ادامه می دهیم، پاسخم به شما این خواهد بود؛

اولا: خیلی مطالب است که در این باب باید گفته شود و این آموزه وسعت و عمق بسیاری دارد که مایل هستم، الان که روی این آموزه تمرکز کردیم، تا آنجایی که می توانیم و در توان و وقت مان هست، با هم به تفتیش و وارسی در این خصوص ادامه دهیم؛

ثانیا: اینکه، به نظر من بدون فهم ما از آموزۀ پارساشمردگی، درک صحیح و عمیقی از انجیل نخواهیم داشت.

زنده نگه داشته شده فیض بسیار موثر- تا ابدالآباد : حاکمیت خدا و امنیت نجات

زنده نگه داشته شده[1] با فیض بسیار موثر- تا ابدالآباد[2]               

16 ژانویه 1996، موعظه: جان پایپر

مترجم: دنی ک.

کتاب‎مقدس: ارمیا 32: 36- 42   

موضوع: حاکمیت خدا                                                                                           

خشنودی و رضایت خدا در پسرش: الوهیت مسیح

خشنودی و رضایت خدا در پسرش[1]       25 ژانویه 1987، موعظه: جان پایپر      کتاب مقدس: متی 17: 5   موضوع: الوهیت مسیح      اينست فرزند عزيز من كه از او كاملاً خشنودم (هزاره نو)

پارساشمرده شدگی: اهمیت و مرکزیت این آموزه

مقدمه

در چند هفتۀ گذشته، وقتی مبحث عادل شمردگی را آغاز کردیم، این آموزه را تعریف کردم تا متوجۀ تعلیم کتاب مقدس در این خصوص گردیم؛ به بحث خودمان در این خصوص ادامه خواهیم داد و جلوتر خواهیم رفت و از زوایای گوناگون آن را بررسی خواهیم کرد تا عمق مطلب بیشتر باز شود.

هر وقت آموزه را مورد بررسی قرار می دهیم و آن را مطالعه می کنیم لازم است که پیش فرض ها را مشخص کنیم؛ هرچند در ابتدای درس، به این مطالب اشاره نکردم(چون نمی دانم که افراد با چه زمینۀ الهیاتی و چه میزان آشنایی با الهیات نظامند در جلسات شرکت می کنند)، اما هدف از ادامۀ این دروس، گسترده کردن بحث است که به تدریج بدان نائل خواهیم شد.

مداومت مقدسین (آموزه امنیت ابدی) : یک مطالعه موردی از عبرانیان 6: 4- 6 و دیگر متون هشداری از عبرانیان

مداومت مقدسین[1] یا امنیت ابدی¹:

یک مطالعه موردی از عبرانیان 6: 4- 6

و دیگر متون هشدار دهنده از عبرانیان

در «فیض خدا و محدودیت اراده خدا[2]» چاپ و منتشر شد، ویراستار: توماس شرینر[3] و بروس ویر[4]؛ (انتشارات: گراند رپیدس: بیکر[5]، 1995)، جلد یکم، صفحات: 133- 182 و اینترنت[6]

وِین گُرودِم[7]

مترجم: دَنی ک.[8]

آموزهٔ نسبت دادن دوگانه

وجد وصف ناپذیر

گفتگوی خودمان را در باب آموزهٔ پارساشمردگی ادامه می دهیم. سعی دارم در چند جلسۀ اول، یک نگاه کلی به این آموزه داشته باشیم و اساس این آموزه را بگوییم تا تصویری کلی از این موضوع در ذهن ما نقش پیدا کند،سپس باز خواهیم گشت تا این گفتگوها را عمیق تر پیش ببریم.

پارساشمرده شدگی قسمت سوم: پولس و یعقوب

مدت زمانی است که در خصوص موضوع خیلی مهمی، مطالبی گفته می شود؛ هر چند شاید خودم به موضوع عادل شمردگی، اهمیت زیادی می دهم، ولی از یک زاویۀ دیگر، آن را تنها موضوع مهم در الهیات مسیحی نمی دانم؛ اگر دقت کرده باشید، در این سری دروسی که با هم آغاز کردیم، تمام آموزه هایی که تا به حال مورد بررسی ما قرار گرفته، با اینکه از هم متمایز هستند، ولی ارتباط تنگاتنگی به هم دارند. تمام این آموزه ها، به علاوه، آموزه هایی که در آینده با هم نگاه خواهیم کرد، مانند تار و پود به هم متصلند و هر کدام در نقش تار و پودی یا تصویری از آن بافت عظیم و شکوهمند نهایی هستند که الهیات مسیحی به ما ارائه می دهد.

پارساشمرده شدگی: قسمت دوم

در طی تاریخ کلیسا، مسیحیان همیشه مایل بودند که به ریشه های کهن و اصیل مسیحیت بازگردند و به منشاء کلیسا و سادگی تعالیم و ناب بودن آموزه های کلیسا برگردند؛ به همین خاطر، هر جنبش و حرکتی که در جامعۀ مسیحی، و در کلیساست، این را به یکی از شعارهای خودش تبدیل کرده است که باید به اصل بازگردیم و تعالیم رسولان را احیا کنیم. کلیسای کاتولیک و ارتودکس وقتی از هم جدا شدند، هر دو خود را نابترین کلیساها اعلام کردند؛ کلیسای ارتودوکس، با بخشیدن این نام به خودش، یعنی راستدین، رسولی بودن خودش را اعلام کرد؛ کلیسای کاتولیک هم خودش را کلیسای جامع، معرفی کرد و رسولی بودن خودش را از این طریق بیان کرد. در ادامه نیز جنبش پروتستانیزم، که از بطن کلیسای کاتولیک برخواست، ادعای بازگشت به تعالیم رسولی داشت و به همین شکل، هر حرکتی، هر شاخه ای، برای حقانیت بخشیدن به نگرش های الهیاتی خودش، رسولی بودن خود را مقتدرانه اعلام می کند.

پارساشمرده شدگی : قسمت اول

 مقدمه

در این نوشتار، به تامل و تفکر خود در باب الهیات اصلاحات که البته معتقد هستیم نگرش صحیح کتاب مقدس و تفسیر درست کلام خداست، ادامه خواهیم داد؛ این اصولی را که خدمت شما معرفی می کنم و با هم بررسی می کنیم، ساختار بنیادی این خداشناسی(الهیات اصلاحات)کتاب مقدسی و تاریخی است. من هر وقت در خصوص الهیات کلیسای انجیلی صحبت می کنم، این حقایقی که مطرح می کنم،  مد نظرم است که خدمتتان بیان می کنم. متاسفانه در جامعۀ ایرانی و در برخی از کلیساهای آمریکایی، توجه و تمرکز کلیساهای انجیلی و اصلاح شده (ریفورمد) روی نقد جنبش کریزماتیک و پنطیکاستی قرار گرفته است که البته من (حقیقتش را بخواهید) هیچ وقت دلیل این تمرکز بیش از اندازه را نفهمیدم، در حالی که شایسته آن است که بر درک بهتر از الهیات اصلاحات تمرکز شود که اگر ما این الهیات را به درستی بشناسیم، بعید به نظر می رسد که به سمت و سوهای دیگر مایل شویم.

تولد تازه: بخش سوم – خداشناسی اصلاحات، فقط تولیپ نیست!

  در دو هفتۀ گذشته، به بررسی آموزۀ تولد تازه، نوزآیی،پرداختیم.

همینطور که می دانید، اساس و بستر صحبتهای ما در سه ماه گذشته، روی بنیاد الهیات اصلاحات بوده است و قرار است تا آموزه هایی را که از چشم انداز این خداشناسی تعریف می شود، مورد بررسی قرار دهیم.

اگر دقت کرده باشید،من در این سری دروس،خودم را محدود به 5 نکته تولیپ نکردم(1. تباهی کامل،2. انتخاب شدن بدون شرط، 3. کفارۀ محدود،4. فیض غیر قابل مقاومت، 5.ثبات قدم مقدسین(امنیت نجات) ). هر چند 5 نکته تولیپ، بخشهای اساسی این خداشناسی کتاب مقدسی است، اما خداشناسی اصلاحات به این 5 نکته ختم نمی شود.

تولد تازه: بخش دوم – گفتگوی مسیح و نیقودیموس

  نیم نگاهی، به آنچه که گفته شد

اگر با من از قبل همراه بوده باشید، متوجه شده اید که در خصوص بنیاد الهیات اصلاحات صحبت می کنیم و در کتاب مقدس سیر کرده آن را تفتیش می کنیم؛ و در این سیاحتی که پیش گرفته ایم، نه تنها به آموزه هایی که معمولا در این مباحث مطرح می شود نگاه می کنیم بلکه سعی می کنیم که دایرۀ بررسی خود را – از آن چیزهایی که مهم هستند –  وسیع تر نماییم؛ و تصویر بزرگتری را مدّ نظر قرار دهیم.

تولد تازه – بخش اول

 مقدمه

همانطور که مطلع هستید و در جلسات شرکت می کنید و به موضوعاتی که هر هفته مطرح می کنیم نیز توجه می کنید، می دانید که در خصوص الهیات اصلاحات صحبت می کنیم و اگر کمی هم دقت کرده باشید متوجه خواهید شد که مسائلی که در این خصوص مورد بحث قرار می گیرند، ماهیت نجات شناختی دارد. آن چیزی که برای اصلاحگران، پیش از هر چیز دیگری مهم بوده، انجیل بوده است. اینکه انسان چگونه نجات پیدا می کند؟ محتوای انجیل چیست؟ کفارۀ مسیح چه کاری را انجام می دهد؟ نقش فیض در این عمل چگونه است؟ کارهای انسان چه نقشی دارد؟ ارتباط شریعت با قانون چیست؟

این مسیری است که با هم در حال طی کردن هستیم و هر چقدر فکر کردم دیدم که موضوعی اساسی تر و مهمتر از نجات در کلیسا نمی تواند وجود داشته باشد؛ نجاتی که خدا محور است و تعریف و توضیحش را از ذات خدایی دریافت می کند که کتاب مقدس به ما معرفی کرده است.

اعتراضات به آموزش گزینش بلاشرط و پاسخ به آنها

پیش از اینکه در این مبحث جلوتر برویم و به مسائل دیگری بپردازیم، باید اعتراف کرد که با اینکه مستمراً در این سری دروس اعلام می کنیم که این نگرش و چشم انداز به این آموزه، کتاب مقدسی است، اما آموزۀ گزینش الهی بلاشرط ، در همۀ کلیساها پذیرفته شده نیست و یکدستی ای در این باور در بین کلیساها وجود ندارد. با اینکه تاریخ پذیرش و اعلام این آموزه بسیار قدیمی است، اما در عین حال، گروه های دیگری هم هستند که به این باور معترضند.

رفع کژفهمی ها در خصوص گزینش الهی

همان طور که پیشتر هم در دروس قبلی اشاره کردم، تمام کلیساها به نوعی از گزینش الهی معتقد هستند و دلیل اینکه کلیسا باید در خصوص گزینش الهی تعلیم دهد، این است که کتاب مقدس، هم به صراحت و هم به کرات در این مورد تعلیم می دهد؛ اما همان طور که از درسهایی که داریم بر می آید و بر آن هم تاکید کرده ایم، صرف باور به یک نوع از آموزۀ گزینش الهی، کافی نیست و باید باور ما بر آموزۀ صحیح و کتاب مقدسی گزینش الهی باشد، آموزه ای که نتیجۀ تاویل کلام باشد و نه استنتاج یک سری پیش فرضهای فلسفی که به آنها تعهد داریم؛ پیش فرضهایی که مانند قالب عمل می کنند و هر آنچه که در آن جای نمی گیرد به دور می اندازند و بدان برچسب غیرکتاب مقدسی می زنند؛ در حالی که چنین قالبی باید عوض شود و نه اینکه مرتکب تحریف شویم؛ به قول سهراب سپهری «چشمها را باید شست، جور دیگر باید دید»، و این جور دیگر دیدن، نگرش کتاب مقدسی است.

کتاب پرسش و پاسخهای‌های شفاهی ایمان مسیحی

  کتاب پرسش و پاسخهای‌های شفاهی ایمان مسیحی

 (مطابق با پرسش و پاسخهای معمول در کلیساهای اصلاح شده و شورایی)

مترجم: کشیش فریبرز خندانی

تعمید نوزادان و خاستگاه کتاب مقدسی آن

چرا کلیساهای انجیلی، نوزادان را تعمید آب می دهند؟

 

باید اعتراف کرد که آموزه تعمید آب، در طی تاریخ، یکی از  آموزه هایی بوده که مباحث بسیاری پیرامون آن مطرح گشته و در نهایت تنوع نظرات تا به امروز نیز در این خصوص باقی است. کلیساهای کاتولیک و اوتدوکس شرق، به گونه ای متفاوت به این مسئله می نگرند (که البته قصد من در این مقاله پرداختن به دیدگاه این دو کلیسا نیست، و مسلما به عنوان یک پروتستان، تعمید آب نوزادان کلیسای کاتولیک را وسیله بخشش گناه اولیه و لازمه نجات می داند نمی پذیرم) و کلیساهای پروتستان نیز به دو گروه مختلف در این خصوص تقسیم شده اند که البته این اختلاف نظر را دلیل کافی و مناسب برای رد یکدیگر نمی دانند. در هر صورت، تعمید آب را بسیاری به درستی آبهای متلاطم ترین خوانده اند.

آنچه در این مقاله مطرح خواهم کرد، نگاهی گذرا به دلایلی خواهد بود که برخی از کلیسا تعمید نوزادان را، آموزه کتاب مقدسی می دانند (تکرار می کنم این نگرش با کلیساهای کاتولیک و اوتدوکس متفاوت است)

پاپ، جانشین مسیح — مقایسه خداشناسی کاتولیک و پروتستانیم: بخش هشتم

پاپ، اسقف روم

اجازه بدهید، کمی مسیر صحبت را بجای دیگری جهت بدهیم و سپس باز خواهیم گشت و به مقایسه آموزه تنها کتاب مقدس و سنت کلیسای کاتولیک خواهیم پرداخت و مباحثه خود را در این بخش جلو خواهیم برد.

اما آنچه را که مایل هستم در این بخش از مقاله بررسی کنیم، مقام پاپ در کلیسا است. به هر حال گفتگوهای ما در خصوص اقتدار و اختیار کلیسای کاتولیک در مقام تعلیمی بدون بررسی مقام پاپ کامل نخواهد بود و باید باور این کلیسا را در این خصوص نیز ارزیابی کرد.

مقایسه خداشناسی کاتولیک و پروتستانیم: سنتهای این کلیسا: بخش هفتم

  سنت مقدس؟

 نکته ای که در برخورد کلیسای کاتولیک با کتب مقدس شایسته توجه است این می باشد که ایشان معتقدند که بجهت تفاسیر متفاوتی که از کتاب مقدس می تواند ارائه گردد، بنابراین کتاب مقدس نیازمند صدایی مقتدر و تفسیر واضح است که ابهامات و اغتشاش در این خصوص را از بین ببرد. و این صدای رسا و تعیین کننده چیست؟ سنتهای کلیسایی. نه تنها این کلیسا کمکی در فهم کتاب مقدس ننموده، بلکه تنها به اغماض کلام، حتی ساده ترین متون آن پرداخته است. افزون بر این، سنتهای خود را نیز که در مقام الهام بالا برده است، در معرض تفاسیر گوناگون قرار داده است.

بیاندیش

  فرهنگ مخربی در کلیسای امروز حاکم شده است که شاید بتوان این فرهنگ را «ضد خرد» نامید. بنظر می رسد کلیسا بیشتر از هر وقت، اعتماد و توکل خود را بر احساسات و اعمال نهاده است. هرگاه سخن از عقل، تفکر و روشن فکری در کلیسا می شود، ایمانداران احساس خطر کرده، ترجیح می دهند که پیرو احساسات گردند تا اینکه به عقل خود اعتماد کنند. هرگاه صحبت از تعقل می شود، بی ایمانی، عدم اعتماد و توکل به دانش انسانی با آن مترادف گشته، آن را ضدیت با روح القدس می خوانند. تفکر را از خانه بیرون می کنیم که نکند که غرور شخصیت روحانی ما را تخریب نماید. پرسشی که برای من مطرح می شود این است که چرا باید دانش و دعا را از هم جدا کرد؟ چرا گمان می بریم روح القدس با دانش عداوت دارد؟ چرا خود را مشغول به دعا کردن و خواندن نمی کنیم؟